Συνεδρίες & Σεμινάρια, «Νέα Αρχή»

Γνωρίστε την Έφη Πασχάλη

Η Δημοσιογράφος και Συγγραφέας Έφη Πασχάλη, γράφει από ηλικία 9 ετών. Μαθητεύει στους Ζωγράφους, Στέργιο Χατζούλη και Μπότη Θαλασσινό, με τις καλύτερες κριτικές σε Εκθέσεις της, εκ των οποίων, στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός». Την κερδίζει όμως η δημοσιογραφία, και γράφει στα Ένθετα στα Πολιτιστικά, για την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. «Δεν φιλοξενώ Ποιητάς στην εφημερίδα μου, σε θέλω όμως ως Δημοσιογράφο, γιατί έχεις αυτό το θάρρος το δημοσιογραφικό που έχουν όλοι οι συνεργάτες μου, όσα και τα χρόνια μου», θα της πει ο Εκδότης της εφημερίδας, Παναγιώτης Δημητρακόπουλος. Η δημοσιογραφία γίνεται το επάγγελμά της κι ακολουθούν σχετικές σπουδές. 

Πάντοτε όμως, η Συγγραφή είναι κεντρικός άξονας στη ζωή της. Η πρώτη της διάκριση έρχεται στην Ποίηση, από τον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας. «Παρουσίασα τη ζωή μου σε ποίημα και βραβεύτηκα», μονολογεί γυρίζοντας σπίτι της με το βραβείο στα χέρια. (Από ότι κατάλαβα, το ποίημα εκείνο επρόκειτο για βίωμα).

Το 2002, εκπροσωπεί την Ελλάδα στον Πανευρωπαϊκό διαγωνισμό θεατρικού σεναρίου, που διοργάνωσε, για την Ελληνική Επικράτεια, το Maladie d’ Amour Θέατρο των Τεχνών, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Culture 2000, Millennia. Κι ενώ η ίδια θα δηλώσει, «δεν είμαι Θεατρικός Συγγραφέας, απλά γράφω θεατρικά έργα», «καιρός να γίνεις», θα της απαντήσει σοβαρά ο φίλος της και Δικηγόρος Κωνσταντίνος Κουρμέντζας, που την προέτρεψε να λάβει μέρος στον διαγωνισμό. 

Επί συνεχή έτη, διακρίνεται Πανελλαδικά, σε Ποίηση, Δοκίμιο, Διήγημα και Λογοτεχνικό Παραμύθι, από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, (Ιδρυτής της, ο Κωστής Παλαμάς). Οι πολλαπλές της διακρίσεις, αιφνιδιάζουν τις επιτροπές, κάτι που κάνει τον τότε Πρόεδρο Δημήτριο Τσουκνίδα να πει, ενώπιον μιας κατάμεστης αίθουσας, «βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση όταν μετά ανοίγουμε τον απόρρητο φάκελο των στοιχείων και βλέπουμε επανειλημμένως ‘’Έφη Πασχάλη’’, αλλά μας χαροποιεί κι όλας». Στη συνέχεια, γίνεται μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, και λίγα χρόνια μετά, για δικούς της λόγους, αποχωρεί. Διάκριση και από την Αεροπορική Ακαδημία Ελλάδος, σε διαγωνισμό Ποίησης, μέχρι που, ο μεγαλοεκδότης Χάρης Πάτσης ζητάει δουλειά της, στην υπό έκδοση τότε, Μεγάλη 24τομη Εγκυκλοπαίδεια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας από το Βυζάντιο ως σήμερα. Οι έμφυτοι λεπτοί της τόνοι, θα τη βγάλουν από τη δύσκολη θέση, απαντώντας στον κο Πάτση, «έχω πολλά ακόμα να δώσω, έχουν άλλοι σειρά, σημαντικοί, που άφησαν έργο». «Θέλω την ‘’Τελευταία Προσευχή’’ στην Εγκυκλοπαίδειά μου», επιμένει εκείνος με τη σιγουριά της γνώσης και της εμπειρίας του, και έτσι γίνεται. (Η τελευταία Προσευχή είναι από ωραιότερά της ποιήματα!) 

Οι δρόμοι οδηγούν στην Υποκριτική. Φωτιάδης, Βεάκη και, «για να μπω στο πνεύμα του ηθοποιού και να γράφω καλύτερα θεατρικά έργα». Σπουδές όμως που δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει οικονομικά, καθώς, ανάγκες οικογενειακές τη θέλουν συνέχεια σε έναν μονόδρομο ευθυνών. «Ευθύνες αγάπης», θα πει. 

«Η Τηλεόραση ήρθε στη ζωή μου τυχαία. Το είδα καθαρά σαν δουλειά, γιατί είχα ανάγκη. Αλλά την αγάπησα αμέσως. Μιλάς σε ανθρώπους, νιώθεις χρήσιμος», μου απαντάει, καθώς τη ρωτώ για την παρουσία της στην Τηλεόραση. Ξεκινώντας από το    ιστορικό Τηλεφώς, με Δελτία Ειδήσεων και ζωντανά Ρεπορτάζ, συνεχίζει με εκπομπή γνωριμιών, και στην πορεία, πολιτικοκοινωνική εκπομπή. «Κι η συνεργασία μου επίσης, με τον Διομήδη Διαλυνά στο Blue Skye, και μια άλλη πολύ καλή παραγωγή του επιχειρηματία του Άρη Γρίντζαλη, στο ‘’Επτά φορές Γυναίκα’’, άφησαν εποχή τα γυρίσματα». Καθώς πωλείται το Τηλεφώς, με πρόταση του Κωνσταντίνου Παπανικόλα, ξεκινά εκ νέου συνεργασία μαζί του, στο Κόντρα αυτή τη φορά, με κοινωνική εκπομπή και τηλεπωλήσεις. Λίγο μετά, δέχεται τη θέση στο Γραφείο Τύπου του Γιώργου Καρατζαφέρη, καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή, συμπαρουσίαση ιατρικής εκπομπής στο Τηλεάστυ, και  στήλη στην εφημερίδα ‘’Άλφα Ένα’’. «Λιμάνι με κύματα. Πολλές ευθύνες. Πορεία ανοδική και δύσκολη». 

Μα όπως όλοι σχεδόν οι Καλλιτέχνες κι οι Συγγραφείς, ένιωσε και η ίδια, τη γη να ανοίγει κάτω από τα πόδια της και τον θρήνο να σπάει την καρδιά της… Χρόνια στα νοσοκομεία, απομονωμένη σχεδόν από τον κόσμο, αναρωτιέται… «Ποιός Θεός με θέλει ακόμα ζωντανή; Και ποιός Θεός με θέλει ακόμα να γράφω;» Μάταια όμως παλεύει να αποφύγει ο,τιδήποτε της θυμίζει ζωή, και πετυχαίνει ακριβώς το αντίθετο. Μες στα συντρίμμια της, γράφει το ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ ΜΗ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙΣ ΝΑ ΖΩ!!! Βιβλίο αυθεντικό, γραμμένο σε γλώσσα καθαρής έμπνευσης. Σύνταξη, που δύσκολα θα τολμήσει κάποιος να επιμεληθεί, μιας και αγγίζει τη φλέβα όλων των μεγάλων Συγγραφέων, κι όχι των εμπορικών Συγγραφέων και τις νέες μόδες γραφής που επικρατούν σήμερα ισοπεδώνοντας τα πάντα. Η άριστη τεχνοτροπία της σε όλες σχεδόν τις μορφές του λόγου, είναι η ταυτότητα του γνήσιου Συγγραφέα, και του Συγγραφέα που δεν πλησιάζεται εύκολα με κριτική.