Ο Όσκαρ Ουάιλντ θα πει: «Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή. Η μία είναι όταν δεν εκπληρώνονται οι επιθυμίες μας και η άλλη όταν εκπληρώνονται». Στοχάσου σε αυτό. Για ν’ αποφύγουμε τη μεν ή τη δε περίπτωση, προτιμάμε τις ευγενείς επιθυμίες, οι οποίες είναι ακίνδυνες. Οι ευγενείς επιθυμίες, δεν ενοχλούν τους άλλους ανθρώπους και δεν κακομεταχειρίζονται τη δική μας ζωή. Πως τις καταλαβαίνουμε; Τις αποκτάμε με την παιδεία, ψυχική μόρφωση και αγωγή. Φωτίζουν τόσο τον άνθρωπο, που κινούν ακόμη και το ενδιαφέρον του Θεού, να θέλει να μάθει τι θα κάνουν τα επόμενα λεπτά, αυτά τα συμπαντικά θαυμάσια πλάσματα, παρότι, όλα τα γνωρίζει, όσα ζήσαμε, όσα δεν ζήσαμε, όσα θα ζήσουμε.

Η Δημιουργική Σταδιοδρομία είναι τρόπος ζωής, που επιστρέφει στην ιερή τους βάση, ιερές έννοιες, όπως πίστη, διαίσθηση και θετική ενέργεια, τις οποίες, αναίσχυντα αλλοιώνουν, διάσπαρτοι άσχετοι αναζητητές και ειδικοί τάχα, τρέχοντας πίσω από τα μυαλά τους και τα συμφέροντά τους, εις βάρος του πόνου, της αγωνίας, και της άγνοιας του κόσμου. Οι δύσκολοι καιροί, γιατί αυτό μόνο μπορέσαμε να φτιάξουμε σωστά, δύσκολους καιρούς σε τεντωμένο σκοινί, είναι κραυγή πρόκλησης για τη σωτηρία μας, αφού ανοίγει η γη στα βογγητά της Ανάπτυξης που δυσκολεύεται να μπει στη ζωή μας. Θέμα προτεραιότητας οι ευγενείς επιθυμίες, εκ των οποίων, η αφύπνιση, πριν γίνουν χώμα τα τελευταία γραμμάρια αντοχής στα κύτταρά μας, κι η ψυχή ντροπιασμένη χάσει για πάντα το Θεό της. Δικός της είναι ο Θεός, δεν είναι των παθών μας. Με ποιο δικαίωμα της Τον στερούμε;

Μυστήριος ενεργειακός κόμβος, λογικής και αισθήσεων, ορίζει την ψυχολογία μας, δείχνοντας τους δρόμους των επιλογών μας, όταν εναρμονίζεται, μέσω της ευάρεστης εις το Θεό αναπνοής μας, στα ιερά φίλτρα της Σύνδεσης μαζί Του. Δίχως Σύνδεση, ο κόμβος παραλείπει δρόμους, ενώ στην ουσία, εμείς δεν είμαστε σε θέση να τους δούμε. Πως να δούμε, όταν λείπει απ’ τα μάτια το φως της αγάπης, της συγχώρεσης, της υπομονής, και της θείας εγκαρτέρησης; Πως αλλιώς θα γεννηθούν ευγενείς επιθυμίες, και θα γίνουν πανίσχυρες ενέργειες στα νιώθω μας, να τροφοδοτούν την αυτοπεποίθηση με έμπνευση και τόλμη;

Η πνευματική ζωή, ξυπνά τη διάθεση για δημιουργία. Ο επουράνιος Πατέρας, Δημιουργός της κτίσης, χαίρεται να βλέπει τα παιδιά Του δραστήρια, ευχαριστημένα και δημιουργικά, δε τα θέλει άβουλα και ανόητα. Τότε, ανακαλύπτεις κι αξιοποιείς τα χαρίσματά σου για τη δόξα Του, ευφραίνεσαι στον πολιτισμό της ευγνωμοσύνης, ωφελείς και εσένα, ωφελείς και τον κόσμο. Και πόσα ξαφνικά θαύματα συμβαίνουν, να ήξερες, σαν και αυτά που διάβαζες ή άκουγες από άλλους παλιά, ή τώρα διαβάζεις κι ακούς, και σου φαίνονται απίστευτα… Αυτή όμως είναι η Προσωπική Ανάπτυξη, ψυχολογική ίαση που καθορίζει τη συμπεριφορά και κατά προέκταση τις πράξεις. Αυτή είναι και η Κοινωνική Ανάπτυξη, η Ένωση των προοδευτικών δυνάμεων.

Προοδεύω, θα πει: Καθαρίζουν τα μάτια στα δάκρυα της μετάνοιας, και γύρω από τον κόμβο των αναγεννημένων αισθήσεων, μια απέραντη θέα από πνευματικά ύψη που έκρυβαν οι αδυναμίες μου.
Προοδεύω, θα πει: Ανακουφίζεται η καρδιά, γιατί ξεκουράζεται η σκέψη, καθώς καλώ το Θεό να λύσουμε μαζί τις ανάγκες μου. Ξεκούραστη σκέψη, ήρεμη καρδιά.

Όταν η ψυχή ζητάει έλεος από το Θεό, για να σταματήσει ο άνθρωπός της να τη σέρνει ξοπίσω του και να την εξευτελίζει, τρέχοντας το σώμα να προλάβει να περπατήσει όλα του τα σκοτάδια με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ο γήινος πύργος γκρεμίζεται στο δρόμο μας και φράζει την επικίνδυνη έξοδο. Ευλογημένοι όσοι λαμβάνουν το μάθημά τους, για λύπηση όσοι επιμένουν ότι τίποτα δεν έγινε. Από ένα τίποτα γεννιέται η απάθεια, από ένα ακόμη τίποτα γεννιέται η συνήθεια στο τίποτα, κι από το τίποτα γινόμαστε και εμείς τίποτα. Όποιος «όλα τα ξέρει», τι ξέρει; Να πέφτει συνέχεια σε γκρεμούς, παριστάνοντας πως αγωνίζεται.

Αγέλαστοι άνθρωποι, χλωμή η ζωή τους. Χαμογελαστοί άνθρωποι, ουράνιο τόξο η ζωή τους.
Έφη Πασχάλη