Η αέναη συμπαντική ροή, θα δώσει κάποτε με τον πιο αυστηρό τρόπο να καταλάβουμε, πως δεν πρέπει να επεμβαίνουμε στους Νόμους της. Ακόμη και τις εποχές θέλει ο άνθρωπος ν’ αλλάξει, «ο Θεός δεν έφτιαξε σωστά τις εποχές, θα τις κάνει ο άνθρωπος όπως θέλει», λέει. Με την ιδιότητα της εμπαθούς ευφυΐας, ονομάζει τις ανοησίες του τρελού μυαλού του «εξέλιξη», και δε μπορεί κάποιο υγιή μυαλό να μαζέψει τους παλαβούς, μήτε οι Αετοί δύνανται, γιατί ως ένα σημείο ο Θεός επιτρέπει την Αετίσια δύναμη, έχει το Σχέδιό Του.

Δεν είναι Ανάπτυξη ο παραλογισμός των θανάσιμων, όσα πτυχία κι αν πιστοποιούν τις υψηλές γνώσεις τους, αφού ποδοπατούν την πηγή τους, μετονομάζουν τα Κεφάλαια της ιερής Ιστορίας, και παρερμηνεύουν το Περιεχόμενο. Στόχοι εμμονών, χορεύουν σαν κανίβαλοι στα κεφάλια τους μέσα, άλλοτε τρομοκρατώντας και άλλοτε εντυπωσιάζοντας τα πλήθη, με το πρόσχημα, ότι είναι οι σπουδαίοι του πλανήτη. Ποιος τους ανέδειξε σπουδαίους; Το χρήμα;

Η απληστία μόλυνε τα αγαθά, δηλητήριο στο σώμα, βάρος η καρδιά, πέτρα το χαμόγελο. Και το σκουλήκι έφαγε ο άνθρωπος, και τη νυχτερίδα έφαγε, και το φίδι έφαγε, το σκύλο και τη γάτα. Όλα τα ζώα βασάνισε, όλα τα μετάλλαξε, και τα φυτά έκαψε, και τον ίδιο τον άνθρωπο έφαγε. Και ξάφνου, στον κατήφορο της πορνείας, της θανάσιμης ηγεσίας και στο άκρον άωτον της αθεΐας, πανδημίες.

Εκτός Σύνδεσης, φυτρώνει ο άνθρωπος, κει που δεν τον σπέρνει το χέρι του Θεού, και βγάνει αγκάθια. Πόσα και πόσα λάθη ακόμη, σ’ ένα τέλειο σύμπαν; Όσες συμφωνίες υπογραφούν, λίστες και πλάνα ανάπτυξης τάχα, ποτέ δε θα είναι δημιουργικά αποτελεσματικά, δίχως την υπογραφή του Θεού, παρά ψευδαίσθηση επιτυχίας στη σιδερένια ανοσία, και αίσθηση θανάτου στα πλήθη.

«Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;» (Ματθαίος 16,26). Όταν νιώσεις παιδί Θεού, σέβεσαι τον εαυτό σου και τον αγαπάς όπως ένα δώρο. Γιατί δώρο Θεού είσαι. Ταπεινός και δυναμικός, έχεις πλούσια βοήθεια απ’ τον Μεγάλο Πατέρα, ακόμη κι όταν πονάς. Δοκιμασίες είναι, εξετάσεις περνάμε.

Δύναμη ψυχική θες εαυτέ μου, όχι υποταγή στον εαυτό σου. Η πνευματική δύναμη, από τις ωραιότερες ενέργειες στη Σύνδεση μαζί Του, σε πλημμυρίζει αντοχή, ζωντανεύει τη λάμψη σου, σε κάνει ολοκαίνουργιο, έτοιμο να δράσεις δυναμικά, με όποιον τρόπο αρμόζει σε ευγενείς. Πες Ψυχή μου, «αφήνω το Θεό να κάμει Κρίση, αυτό για εμένα, είναι Αυτογνωσία».

Και τώρα, «κλείσε τα μάτια σου Ψυχή μου, μην με βλέπεις την ώρα που ο Θεός μαζεύει τη ζωή μου απ’ τους δρόμους, που την πέταξαν θανάσιμα χέρια και μυαλά. Κλείσε τα μάτια σου Ψυχή μου, επιστρέφω σε εσένα, λεύτερος, στα απεριόριστα όρια του Νόμου. Δε με ορίζουν άλλοι, η προσευχή σου με ορίζει. Αλλά μην θεωρείς δεδομένη καμιά μου ανάσα, μπορεί να φύγω τώρα απ’ τη ζωή, Εσύ όμως, δε θα φύγεις ποτέ από τη Ζωή».

Φτιάξε έναν υπέροχο κόσμο στον κόσμο σου, και άναψε κερί αισιοδοξίας σ’ έναν κόσμο που σε χρειάζεται. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη τον δεύτερο χιτώνα σου, γιατί έχεις δεύτερο χιτώνα. Στοχάσου σε αυτό.

Κάνε ανάπτυξη τις ικανότητές σου, στην πνευματική λογική, και μοίρασέ τες, ν’ ανοίξουν πόρτες, να μπει σε σπίτια και οικογένειες. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχουμε άλλη διέξοδο, μία είναι η ακίνδυνη: Αγάπη. Ξεσήκωσε τα κύτταρά σου, κι ενημέρωσέ τα: «Είμαι μαζί σας. Εσείς βρείτε την ψυχή μου, κι εγώ θα βρω το Θεό σας». Φτιάξε τη χαρά σου. Κανείς δε θα σου τη δώσει, όπως εσύ.

Έφη Πασχάλη