#Προσωπικότητες - Συνεντεύξεις

Βαγγέλης Μαραζάκης, Γεννημένος Τραγουδιστής

Συνέντευξη στην Έφη Πασχάλη 7/10/2015


Καλλιτέχνης που εκπροσωπεί τις αυθεντικές μουσικές Αξίες.

Μουσικός κι έντεχνος Τραγουδιστής, εναποθέτει στο μουσικό πεντάγραμμο το ταλέντο του, και στο πεντάγραμμο της ζωής την ευγένεια και την απλότητα, στοιχεία που εξανθρωπίζουν τον άνθρωπο. Τον περιμένω στο γραφείο μου για μία Συνέντευξη Δημιουργικής Σταδιοδρομίας. Δεν ετοίμασα ερωτηματολόγιο. Ήρθε, αποφασισμένος να δώσει τη δική του Πραγματικότητα. Μια ζεστή σοκολάτα κι η συζήτηση ξεκινάει…

Είσαι στον μουσικό χώρο «μύθος». Δύσκολα δίνεις συνεντεύξεις και δύσκολα βγάζεις μπροστά το όνομά σου. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Θέλουμε όμως να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Μίλησέ μας για τα πρώτα σου βήματα.

Ξεκίνησα κιθάρα στα επτά μου, με τον Γιάννη Ιωαννίδη, μέχρι 12 χρονών. Ήταν ο πρώτος μου δάσκαλος. Διδάχτηκα κλασική κιθάρα. Για εμένα, ήταν εύκολο, δεν με δυσκόλεψε γιατί το ήθελα. Στα 12 μου, ασχολήθηκα και με σχολικά συγκροτήματα. Στο Γυμνάσιο, με καθηγητή μουσικής το Νικόλαο Τσαφταρίδη, κάνουμε το πρώτο συγκρότημα και συμμετέχουμε στα εγκαίνια του πάρκου Πρέσσοφ στο Κερατσίνη.

Από εκεί και μετά;

Στα 16 μου φτιάχνω ένα ροκ συγκρότημα, το ονομάζω «Διαχρονικοί», και κρατάει περίπου δυο χρόνια. Παράλληλα, συνεχίζω τις σπουδές μου στην κιθάρα, στον Πειραϊκό Σύνδεσμο, με δάσκαλό μου τον Περικλή Σοφιό.


Διακρίνω μία μουσική ανησυχία;

Ναι. Τότε άρχισα να γράφω και τα πρώτα μου τραγούδια, στίχο και μουσική.


(Υποψιαζόμουν πως κάτι σημαντικό θ’ ακούσω, και πράγματι, η συνέντευξη άρχισε να μπαίνει σε βαθιά νερά).

Τα ερεθίσματα;

Η ποιοτική κινηματογραφική μουσική και… Θεοδωράκης, Χατζηδάκης, Ξαρχάκος, Πλέσσας, Σπανός, Ανδριόπουλος, Μαρκόπουλος, αποτέλεσαν για εμένα πρότυπα. Επίσης, Δήμος Μούτσης, Θάνος Μικρούτσικος, Παπαδημητρίου, Βαρδής, Λάγιος, Χρήστος Λεοντής, Μαμαγκάκης, Σαββόπουλος, Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, και πολλούς άλλους, τους θεωρώ μεγάλους διδάσκαλους του μουσικού πενταγράμμου. Καθένας από αυτούς είναι και μία Σχολή.

Τι είναι για εσένα το ταλέντο;
Το ταλέντο, είναι η συσσωρευμένη γνώση που έχει ένα άτομο, ενώ δεν την έχει διδαχτεί. Το ταλέντο, μπορεί μεν να είναι έμφυτο, αλλά διδάσκεται κι όλας, διότι όλα είναι θέμα τεχνικής και γνώσης. Η γνώση είναι δύναμη.

Κάποιος που έχει ένα ταλέντο, μπορεί και να μην το ξέρει;

Βέβαια. Και σε αυτό συμβάλλει πολύ η οικογένεια. Εγώ για παράδειγμα, είχα την τύχη, οι γονείς μου να μου δείξουν μαζί με τη μουσική και τον δρόμο του αθλητισμού. Η επιλογή βέβαια ήταν δική μου. Υπάρχουν όμως δρόμοι που μπορούν και συνδυάζονται.

Εσύ συνδυάζεις τη μουσική με κάτι άλλο;

Στα χόμπι, ναι. Στα επαγγελματικά όμως, ο συνδυασμός είναι πιο δύσκολος. Η μουσική, σου αποσπάει πολύ χρόνο. Βασικά, για εμένα, είναι ψυχαγωγία κι ένα χόμπι που με βοηθάει να περνάω καλά το χρόνο μου. Εφόσον όμως τραγουδάω και σε μαγαζιά, σαφώς και λαμβάνει τη μορφή του επαγγελματισμού, οπότε, ξανά καταλήγω ότι είναι δύσκολος ο συνδυασμός με κάτι άλλο.

Η ποιότητα των καλλιτεχνών σήμερα;
Όχι τόσο σε συνθέτες αλλά σε τραγουδιστές, συναντάμε συχνά το φαινόμενο να μην υπάρχει ταλέντο. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς, είναι γνωστοί λόγω της εξέλιξης της μουσικής τεχνολογίας. Επειδή όμως το κέντρο βάρους της φωνής είναι το συναίσθημα, πετυχαίνουν και αυτοί.

Πως χαρακτηρίζεις τον στίχο στα σημερινά τραγούδια;
Σίγουρα, δεν είναι σαν τα παλιά τραγούδια που ήταν μελοποιημένη και βαθυστόχαστη ποίηση, όπως Ρίτσος, Ελύτης, Βάρναλης, Σικελιανός, Εμπειρίκος, Γκάτσος, Εγγονόπουλος, Ελευθερίου, Λιβαδίτης, Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ο στίχος είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας, τα πρότυπα που έχει κάποιος κι οι δυνατότητές του. Εκεί που υπάρχει όντως μεγάλο πρόβλημα, είναι στη μουσική, γιατί τα μοτίβα επαναλαμβάνονται και τα τραγούδια μοιάζουν ίδια.

Ποιός θα ήταν ο πιο δυνατός λόγος που θα σε έκανε να σταματήσεις το τραγούδι;
Κανένας.

(Προλαβαίνουμε το φως της ημέρας για έναν περίπατο, φωτογραφίζοντας στιγμές απλές και μοναδικές, στα ιερά μέρη της Ακρόπολης και… συνεχίζουμε).

Έρωτας και φιλία…

Ο έρωτας είναι βουβός κινηματογράφος. Δε χρειάζονται πολλά λόγια. Ενώ η φιλία χτίζεται.

Σύμφωνα με τις ηθικές αρχές της Δημιουργικής Σταδιοδρομίας, είναι σημαντικό να έχουμε το μήνυμά σου για τους νέους μουσικούς και τραγουδιστές.

Ο νέος πρέπει να έχει πρότυπα, ώστε να αποκτήσει γερές βάσεις. Στην πορεία, αυτά τα πρότυπα θα φτιάξουν το δικό του προσωπικό ύφος, σε συνδυασμό πάντα με σοβαρή δουλειά.

Είσαι από τους λίγους δυνατούς καλλιτέχνες που δεν μας έδωσαν ακόμη δισκογραφική δουλειά.

Κι ούτε θα δώσω. (Γελάει εδώ. Είναι αυθόρμητος. Μα… έχω βάσιμη υποψία, ότι θα δώσει).

Δικό σου αγαπημένο τραγούδι;
Το «χαρά μου». Το έγραψα πριν 17 χρόνια.

Κάθε πότε γράφεις;
Κάθε μέρα μπορώ να γράφω μουσική. Στίχο, πιο σπάνια.

Τι σε εμπνέει;
Όταν γράφω μουσική με εμπνέει ο στίχος. Κι όταν γράφω στίχο με εμπνέει η εικόνα.

Δηλαδή;
Επηρεάζομαι πολύ από την εικόνα. Γι’ αυτό, κι όπως είπα στην αρχή, μού αρέσει η κινηματογραφική μουσική.

(Κάπου εδώ, το όνειρο τελειώνει και μας προσκαλεί σε μία άλλη νέα πραγματικότητα, το κέντρο που τραγουδάει απόψε…)