Συνέντευξη στην Έφη Πασχάλη 9/5/2021

Σε αποκλειστική συνέντευξη Δημιουργικής Σταδιοδρομίας, η γνωστή Σοπράνο και Ψυχολόγος Έφη Καραουλάνη, σπάει τη σιωπή της, κι ανοίγει τους δρόμους για όλα τα εγκλωβισμένα φτερά ανθρώπων δημιουργικών με όνειρα.

Τι ιδιαίτερο έχει μία Σοπράνο από τις άλλες τραγουδίστριες;

Καταρχήν, όταν μιλάμε για Σοπράνο, αναφερόμαστε σε κλασικό τραγούδι. Οι γυναικείες φωνές είναι ή soprano ή mezzo soprano ή alto που αγγίζει την αντρική φωνή. Το κλασικό τραγούδι απαιτεί μια ιδιαίτερη τεχνική και πολλά χρόνια μελέτης.

Πότε ένιωσες το εσώτερο κάλεσμα της μουσικής;

Από πολύ μικρή μου άρεσε το τραγούδι. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ανέβαινα σε μία καρέκλα και τραγουδούσα. Ένιωθα πως έχω το κοινό μου, κόσμο που μ’ ακούει. Τραγουδούσα ό,τι τραγούδια άκουγα σε cd ή σε δίσκους. Επειδή ήμουνα κοντούλα, τριών χρονών φανταστείτε, ανέβαινα ψηλά για να με βλέπουν να τραγουδάω και να χειροκροτούν. Και τους έλεγα, «τι κάθεστε ντε, χτυπάτε παλαμάκια». Βέβαια, πάντα η φωνή μου ήταν ξεχωριστή και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί.

Μεγαλώνοντας, άκουγα πολλούς κλασικούς τραγουδιστές και τους κορόιδευα. Παράδειγμα, όταν άκουγα την Κάλλας έλεγα, «καλέ τι τσιρίζει αυτή». Αφού τελείωσα το λύκειο, αποφάσισε να πάω στο Ωδείο για σπουδές στο τραγούδι, κι εκεί που με άκουσαν, μου είπαν ότι η φωνή μου κάνει για κλασικό τραγούδι κι ότι είμαι τραγουδίστρια της όπερας. Τα έχασα… δεν ήξερα τι να πω. Έτσι, σιγά σιγά άρχισα να γοητεύομαι από τις φωνές και τα τραγούδια, όλων εκείνων που κάποτε κορόιδευα από παιδούλα, γιατί δεν καταλάβαινα τον τρόπο που τραγουδούσαν. Τώρα πια, έλεγα μέσα μου, «έτσι θα τραγουδάω κι εγώ».

Τα πρώτα σου βήματα στο Ωδείο. Πώς ένιωσες όταν μπήκες στον χώρο της κλασικής εκπαίδευσης;

Δεν ήταν εύκολο, κι η αλήθεια είναι, ότι η καθηγήτρια μου έδωσε μάχη για να με βοηθήσει, γιατί ήμουν πάρα πολύ τρακαρισμένη και φοβισμένη, επειδή οι δικοί μου κι οι συγγενείς μου, όταν τους ανακοίνωσα ότι ασχολούμαι επίσημα πλέον με τη μουσική, ούτε καν ήθελαν να το ακούσουν. Μάλιστα, έβαζαν ανθρώπους, να με πείσουν να μην ασχοληθώ με το τραγούδι, κι αυτό με άγχωνε, μ’ αποτέλεσμα να μην μπορώ στην αρχή να αποδώσω αυτό που ήθελα να αποδώσω. Ό,τι έκανα και με οδήγησε σήμερα εδώ, το οφείλω στην καθηγήτριά μου την Νένη Τζήμα – Ιωαννίδου που με βλέπει αυτή τη στιγμή από ψηλά, έχει φύγει απ’ τη ζωή.

Οι άνθρωποι που σε θαύμαζαν από μικρή, δεν ήθελαν να συνεχίσεις. Γιατί όμως τόσο εμπόδιο;

Έλα μου ντε… Δεν ήθελα να πιστέψω ότι ήτανε ζήλια ή να με προφυλάξουν από κάτι, γιατί κανείς ποτέ δεν κινδύνεψε από τη μουσική. Άρα τι ήταν; Μιας και δίνω Συνέντευξη Δημιουργικής Σταδιοδρομίας, ναι θα το πω, γιατί μέσα από το μήνυμα που θα δοθεί, θα βοηθηθούν πολλοί άνθρωποι με σπασμένα ίσως φτερά.

(Περίμενα το μήνυμα. Οι τόνοι χαμήλωσαν. Κάτι πολύ σοβαρό ένιωθα πως θα μου πει, και συνέχισε…)

Ξαφνικά, κει που στεναχωριόμουν μια μέρα πολύ, κάτι σαν λάμψη ήρθε στο μυαλό μου, φέρνοντάς με αντιμέτωπη με μία θλιβερή διαπίστωση: Οι άνθρωποι που με εμπόδιζαν, δεν είχαν κάνει τίποτα στη ζωή τους, είχαν αποτύχει σε όλα. Η διαπίστωση αυτή, η τόσο αληθινή δυστυχώς, μου άνοιξε τα φτερά, κι ήταν η δεύτερη δασκάλα μου σε όλα μου τα όνειρα. Κάθε φορά δηλαδή που κάποιος πήγαινε να με εμποδίσει, δεν ήθελα να μάθω ποιος είναι, γιατί πολύ απλά, ήξερα μέσα μου πως είναι αποτυχημένος. Αποτυχημένος όχι μόνο σε δόξες και καριέρες, αυτό είναι το λιγότερο, αλλ’ αποτυχημένος ως άνθρωπος. Λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους, με πονάει να βλέπω ανθρώπους που δεν αγαπούν.

Είσαι όμως και Ψυχολόγος. Πώς προέκυψε αυτό, πώς μπορούν να συνδυαστούν Τέχνη και Επιστήμη;

Η αλήθεια είναι, ότι στην μουσική μου πορεία πάντα ήθελα να γίνω ψυχολόγος, γιατί πάντα αγαπούσα τους ανθρώπους. Από πολύ μικρή καθόμουν κι άκουγα τα προβλήματά τους. Κι ήθελα να κάνω πάντα παρέα με μεγαλύτερους από μένα και να τους συμβουλεύω. Ένιωθα ότι μπορούσα να προσφέρω στους άλλους, καταλάβαινα τον πόνο τους. Ένας άνθρωπος που έχει πονέσει μέσα του, μπορεί να καταλάβει τους άλλους περισσότερο. Πέρασα όμως Διοίκηση Επιχειρήσεων, πήρα το πτυχίο μου, κι ενώ συνέχισα, με κατατακτήριες στο Καποδιστριακό για Ψυχολόγος, ένας ανεξήγητος άνεμος με έφερε στο Deree. Εκεί είδα πραγματικά όλη τη μαγεία της Ψυχολογίας, και το σπουδαιότερο, της Μουσικής Ψυχολογίας! Η μεγαλύτερη έκπληξη για εμένα.

Άνοιξες λοιπόν τα φτερά σου, αλλά μπήκες σε βαθιά νερά.

Ναι έτσι είναι. Άνοιξα τα φτερά μου για να κολυμπήσω πρώτα, καλά το είπες, κι ύστερα για να πετάξω. Εκεί ανακάλυψα έναν άλλο κόσμο. Κατάλαβα πόσα πολλά πράγματα μπορεί κάποιος να προσφέρει με τη μουσική και με τη φωνή του. Άνοιγε ο δρόμος, που ολοκλήρωνε το όνειρό μου να βοηθάω ανθρώπους.

Παίζεις πιάνο, μιλάς πολλές γλώσσες, έχεις βοηθήσει κόσμο, κι έχεις κάνει πάρα πολλές συναυλίες.

Ναι, παίζω πιάνο και διδάσκω μουσική σε παιδάκια. Όσον αφορά τις συναυλίες μου, σχεδόν όλες υπό την αιγίδα των Δήμων, με αξιόλογους συνεργάτες. Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω και στην τρίτη ηλικία, στα ΚΑΠΗ. Έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία αυτοί οι άνθρωποι, όπως και τα παιδιά. Είναι ζωή για εμένα να δίνω χαρά.

Από ότι γνωρίζω, γύρισες σχεδόν όλο τον κόσμο.

Έχω παρακολουθήσει πολλά Masterclass από διάσημες Σοπράνο. Ταξίδεψα Αυστρία, Ισπανία, Σουηδία, Αμερική, για να πλουτίσω τις γνώσεις μου στη μουσική, συναντώντας πολλούς διάσημους όπως η Μονσερά Καμπαγιέ και Κρίστα Λούτβιχ, και φυσικά, με κίνητρο τον πατέρα μου που ήταν επιχειρηματίας και ταξίδευε σ’ όλο τον κόσμο.

(Η συνέντευξη είχε πάρει το δρόμο της, μας όριζε, κι εμείς απλά βαδίζαμε στα βήματα της, μας άρεσε… τούτη η δυναμική κατάνυξη).

Τι θα έλεγες στους νέους σήμερα; Τι μήνυμα θέλεις να στείλεις στα νέα παιδιά, αλλά και στους μεγαλύτερους που δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους για διάφορους λόγους;

Ποτέ δεν είν’ αργά! Follow your heart, άκου την καρδιά σου. Αυτό έχω να πω. Ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε τους άλλους να ορίζουν τη ζωή μας. Υπάρχει στο σύμπαν ένα σχέδιο για τον καθένα μας, μια αποστολή. Ακολουθήστε το όνειρό σας. Κλείστε τ’ αυτιά στις σειρήνες που σας εμποδίζουν και βάζουν τρικλοποδιά σε όλα τα σχέδια, τα μεγαλόπνοα σχέδια που κάποιος έχει στη ζωή του, ειδικά σε τόσο δύσκολες εποχές, που η παραφροσύνη άγγιξε ακόμη και κλάδους που ως χτες θεωρούσαμε σοβαρούς. Κλείνοντας, θέλω να σε ευχαριστήσω που μου επέτρεψες να μιλήσω για όλα αυτά τα πράγματα και να κάνω μία κατάθεση ψυχής. Σε Ευχαριστώ Έφη.

Είναι τιμή μας, αυτή σου η κατάθεση ψυχής. Σε Ευχαριστώ Έφη