Κάθε φορά που ξημερώνει καινούρια μέρα, ντύσου την απεραντοσύνη της. Νοερά, αγγίζεις το άυλο θαύμα. Διόρθωσέ το επάνω σου με λεπτομέρεια, σαν όντως να φοράς ένα ολοκαίνουργιο ρούχο. Κοιτάξου τώρα στον καθρέπτη σου, λάμπει η αύρα σου, είναι η νέα σου πραγματικότητα. Αν στη διάρκεια της μέρας, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με κόκκινο χαλί και νομίσεις ότι μάδησε λίγο το ρούχο σου στους κακοτράχαλους δρόμους, προσπέρασέ το, τίποτα δεν μαδάει. Βλέποντας τη διάθεση να πέφτει για οποιονδήποτε λόγο, βάλε στη σκέψη φραγή, και με το χέρι στην καρδιά πες την Ευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με». Ασχολήσου αμέσως με κάτι που ξέρεις ότι σε ευχαριστεί. Ένα πνευματικό βιβλίο, σε ταξιδεύει, παίρνει το μυαλό απ’ τις εμμονές, αλαφρώνει τον εγκέφαλο απ’ τα μπερδέματα και το στομάχι απ’ το άγχος. Σαν ησυχάσεις, επεξεργάζεσαι ήρεμα και σοφά πια, ό,τι σου χάλασε πριν τη διάθεση, ή δε δίνεις σημασία αν κριθεί άνευ σημασίας.

Βοήθησε τον Εαυτό σου. Θύμωσε μαζί του, όταν γίνεται δούλος της νωθρότητας και σε κάνει ν’ αμφιβάλλεις για τα θαύματα που σε περιμένουν. Ειδάλλως, σε σπρώχνει όλο και πιο πολύ στον μύκητα της αμφιβολίας, ότι αυτή είναι η μοίρα σου. Ίσως να μην είναι εύκολο, σε κατάσταση μαλθακής διάθεσης να θυμώσεις με την ίδια σου την κατάσταση, μα εσύ ορίζεις. Βάλε νόμους. Βάλε κανόνες. Μικρά βήματα αλλαγών στις αντιδράσεις σου. Μάθε να αντιδράς ψύχραιμα. Το σύμπαν θα δώσει στα φτερά σου την πιο λαμπερή του ενέργεια, κι αμέσως θα αρχίσουν να παίρνουν ζωή. Ελευθερώσου στα αθάνατα όνειρα των θνητών και φτιάξε τη νέα σου δύναμη. Μην αφήνεσαι, μην φωλιάζεις στον πόνο.

Καμιά χαρά δεν φέρνει ο πόνος, μόνο ιστούς αράχνης πλέκει στην αποδυνάμωσή σου. Πάψε να θρηνείς για τις αδικίες που σου έκαναν ή εσύ έκανες. Λάβε τα μαθήματά τους και προχώρα μπροστά. Μην σταματάς το μέλλον, φύγε απ’ αυτή τη νοοτροπία. Πάψε να λες, «είμαι δυνατός γιατί αντέχω», και να μένεις εκεί. Μη μπερδευόμαστε. Παθητική και στασιμότητα είναι. Ταρακούνησε τον εαυτό σου. Γίνε ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ. Όλα τ’ άλλα, λόγια του ανέμου και δικαιολογίες, η Δημιουργική Σταδιοδρομία του ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ ΜΗ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙΣ ΝΑ ΖΩ, δεν τ’ αναγνωρίζει. Ν’ αναγνωρίσει τι; Πού δεν αποφασίζεις την αλλαγή σου; Αγάπησε Εσένα. Μην φεύγεις, μην το σκας από εσένα. Κάποτε ίσως ήμουν στη θέση σου. Τώρα είμαι στη δική μου θέση, και χαίρομαι, και ξανά προσπαθώ, και ξανά πονάω, αλλά ζω, γιατί φτιάχνω κάθε φορά τη Νέα μου διάθεση.

Όταν έρθει μια χαρούμενη σκέψη για κάτι που σε απασχολεί, άρπαξέ τη αμέσως, ασχολήσου μαζί της, και μπες σε Προσευχή να δεις από πού έρχεται, αν είναι αγνή. Αν είναι από καλή πηγή, θα σε κατακλίσουν ευδιάθετα συναισθήματα και θα νιώσεις ζωντάνια. Εκεί είναι το μυστικό. Επικυρώνοντάς τη, την πολλαπλασιάζεις, την αναπαράγεις. Λειτουργείς ταχύτατα, δεν καθυστερείς, ακόμη κι αν πετάγεται ο δύσπιστος νους να σε μπλέξει σε άσχετα δικά του και να κάνει ζημιά. Αγνοείς τις παγίδες του. Κάθε που σκέφτεσαι όμορφα, ειδικά στιγμιαίες σκέψεις, τίποτα μην αφήνεις να στις χαλάσει. Το κύμα περνάει, φεύγει, μην πας μαζί του, μείνε στο οξυγόνο, και συνέχισε τη Νέα σου Αρχή. Πολλοί, αναζητούν το Θεό μόνο όταν δεν είναι καλά, όταν είναι καλά Τον ξεχνούν, γιατί νιώθουν ότι η πραγματικότητά τους πρέπει να λυθεί στην πραγματικότητα τη γήινη. Άλλη παγίδα κι αυτό.

Στάσου στη χαρούμενη σκέψη που ανάβει το φως στη ζωή σου. Αν δεν έρχεται καμία χαρούμενη σκέψη, πήγαινε εσύ στα εδάφη της. Η ζωή είναι χαρά, όχι κατήφεια.

Η ευαισθησία είναι γλυκιά όταν ζυμώνεται με θετικότητα, κι όχι με την υπερευαισθησία μιας άμετρης άσχημης ψυχολογίας που κατρακυλάει την αισιοδοξία κι αποδυναμώνει τον άνθρωπό της. Βλέποντας τη λεπτή υφή της ζωής από την οπτική της ουσίας και του αληθινού της σκοπού, υπερισχύει η ενεργειακή σεμνότητα στα πλάνα και στις κινήσεις σου. Η σεμνότητα ανοίγει καλές πόρτες στα παιδιά του Θεού, αλλά κλείνει και πόρτες, αυτές που νομίζεις ότι είναι καλές, τις θανάσιμες.

Στα λιμνάζοντα νερά της αέρινης διάθεσης, ο πανέμορφος κύκνος της ευαισθησίας αφανίζει την ασχήμια της ψυχολογίας, άσχετα αν μερικές καταστάσεις, απαιτούν να τις δεις ψυχρά, και να μην ανακατέψεις την καρδιά και τα συναισθήματα. Θέμα αξιοπρέπειας, υπόληψης και τιμής, όταν τείνουν να θιγούν, κλείνεις τα μάτια σφιχτά, στραγγίζουν τα τελευταία δάκρυα και φεύγεις. Δεν κοιτάς πίσω σου. Κι αν η αδικία έρχεται από ανθρώπους αγαπητούς, η εμπιστοσύνη σου, στο εξής, ας είναι σε τεντωμένο σχοινί, για να σε προειδοποιεί μέχρι ποιο σημείο μπορείς να φτάνεις μαζί τους.

Είναι βέβαιο ότι η ζωή του ανθρώπου αλλάζει. Αλλάζει με προσωπική του προσπάθεια αλλά και με βοήθεια αλλονών, πρώτα όμως με δική του. Η αλλαγή είναι στη φύση της ζωής. Κάθε στιγμή είν’ ολοκαίνουργια ίσως και διαφορετική. Ο Αριστοτέλης που ασχολήθηκε εξονυχιστικά με το χρόνο, ήταν και εξακολουθεί να είναι ο πλέον κατάλληλος να μας μιλήσει γι’ αυτό.

Οι προσπάθειες ανόδου των Αετών, μοιάζουν με αφανή γεγονότα, μιας και ζουν αυτές τις προσπάθειες (γι’ αυτό τις λέω γεγονότα), κι ας μη έχουν δει ακόμη το φως της γήινης πραγμάτωσης. Μέσω της εγρήγορσης, όσο διψάνε για τη νέα τους πραγματικότητα, επικυρώνονται κι εμπράκτως οι δυνατότητές τους. Η Προσφορά είναι φωτιά που ζεσταίνει την καρδιά και φωτίζει το νου να πράττει Αγάπη. Ένα όνειρο αρκεί να γίνει Πραγματικότητα, φτάνει να το αγαπήσεις, να το εμπιστευτείς και να το ακολουθήσεις κλείνοντας τα αυτιά σου στις σειρήνες του αρνητικού νου που σε θέλει άπραγο και παθητικό. Κλείσε τα αυτιά σου, ειδάλλως θα τρελαθείς.

Η Δημιουργική Σταδιοδρομία είναι Τρόπος Ζωής σε ετοιμότητα για εσένα. Κάνε την Αρχή. Σκύψε μέσα σου και δες ποια θλίψη χλομιάζει το πρόσωπό σου. Τι είδους θλίψη ειν’ αυτή που βγαίνει ανώτερη από εσένα και σε νικάει; Μη χάνεις χρόνο. Μπες στη ροή της εγρήγορσης. Τώρα, μπορείς ν’ αποφασίζεις δίχως λόγια που μπλέκονται σε ένα σωρό συνομιλίες που μετά ξεχνιούνται.

Στην ιερή Σύνδεση κατευθύνεσαι σωστά, κι έρχονται άνθρωποι σταλμένοι κι υπέροχοι κοντά σου. Δες τα πουλιά που πετούν πάνω απ’ το κεφάλι σου και μπρος απ’ τα μάτια σου πόσο λεύτερα είναι. Είσαι άνθρωπος ελεύθερος, παιδί Θεού, παιδί Παντοκράτορα, παιδί του Βασιλέα όλης της γης, όπως όλοι οι άνθρωποι. Πόσο τυχεροί είναι κείνοι που το αποδέχονται…

Τα φώτα άναψαν στην αυλαία της καρδιάς. Τώρα, συ κι ο Θεός, δίχως κανείς να ακούει και να βλέπει, ξεκινάτε να βάλετε μια τάξη σ’ αυτό που λέγεται τόλμη, καθαρότητα σκέψης, κι απόφαση επιτέλους, να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου γλυκά και να τη ζήσεις.

Έφη Πασχάλη